Söylediklerimi, yazabilme imkanım yok...
Duygularım durmadan konuşuyorken, mantığım susmamı istiyor...
Anlayacağın!
Tüm suskunluğumun; ardındakileri, haykıracağım bir gün.
Kelimelerin sesi, cümle kurabilmem için yeterli değil...
Satırlar duyuyor,
Sen duymuyorsun...
...
...
Bak! ....
Saat gecenin kaçı?
Ve ben...
Hala yatakta...
Kendi kendime düşüncelerimle, kavga ediyorum..
Kaybetmenin korkusu yüreğime yerleşmişken...
Söylemekten çekindiğim herşeyi, sayfalara döküyorum.
Anlatamadığım onca şeyi; bu yazıda anlarsın.
Anladığında ise!
Senin bana geç, benimse yok olduğumu fark edeceksin.
Keşkelere bir cümle daha ekleyerek...
Bitecek bir yaşam.
Yanıbaşındakini fark edemeden.