aşk bu işte

böylesine severken seni

Seni böylesine severken yokluğunu
düşünmek kahrediyordu beni. Aramzıdaki mesafe umrumda değildi. Uzakte
da olsan sen her zaman benimleydin. Yemekyerken, müzik dinlerken,
yatağıma uzandığımda yanımdaydı hayalin. Artık senden başka bir şey
düşünemez olmuştum. Aldırmıyordum geçen zamana ne de olsa her saniyesi
her sanisesi seninle geçiyordu. Sabahlara kadar seni hayal ediyordum.
Ne çok özlemişim seni bir bilsen.. Gece rüyaklarımda gündüz
hayalerimdeydin. Uzakta bile olsan benimleydin. Her gelişinde umudum
nefesim oluyordun. Her glişind ebir öncekinden daha çok
heyecanlanıyordum. Son dakikalar geçmek bilmiyordu bir türlü. Sana bir
an önce sarılmaktan başka bir şey düşünemiyordum. Yanımda olduğun zaman
gözlerimin içi gülüyordu. İçimdeki çocuğu susturamıyordum. Beni
öpüyordun. Nasıl bir duygudur bu bilir misin? Böylesine severken seni
bir gün geldi artık gözlerindeki o pırıltıyı göremez oldum. O gözler
benim değilmiydi artık? Hayat bana oyun mu oynuyordu yoksa? Önce seni
çıkardı karşıma, rolleri verdi ve sonra oyunu oyunu haber vermeden
bitiriverdi. Seni benden almalı mıydı hayat? Böylesine sevmişken seni,
daha fazla uzatamazmıydı bu oyunu? Gitmeni hiç istemiyordum. Gidişinle
yitecekdi umutlarım, gidişinle kesilecekti nefesim. Senin yokluğunu kim
dolduracaktı? Kim süsleyecekti hayallerimi ? Kimi düşünecektim o bitmez
tükenmez gecelerde ? Gittin gideli yalnızım buralarda. Bir öpüşün bir
gülüşün yetecek hayata dönmeme. Böylesine severken seni, bu karanlık
gecelere mahkum etme beni

Tşkler Paylaşımın İçin