Zorunlu Ayrılık

Külü ben,ateşi sen oldun bu aşkın,
Galibi ne sen ne de ben,kazanan ayrılık,
Hep diyordun ya hayatımızda olmalı bir farklılık,
İstediğin oldu çoğalan ne sevgi,ne özlem,
Sadece karanlık…
Bir kül tablası ve ateşlere gelen bir sigara,
Söylesene ne farkı var ayrılıkla,
Külü ben,yakanım sen,
Ciğerlerim doldu dumanıyla…
İmkansız aşkın tarifini yapardık,
Bizim kadar seven görülmez sanırdık,
Birbirimize aşk hikayeleri anlatır ibret alırdık,
Sonunda,sevip de ayrılanlar kervanına bizde katıldık…
Hep bir farklılık arardın yaşama dair,
Söylesene mutlu musun böyle sahi,

*Mutluysan yanmaya gerek yok yokluğunun ateşlerinde,
Ki zaten yanmışlığım var acemilik çekmesem de…
Yazık etmemek var,
Yaşanan günlerle,yaşanmamış günlere…
Bu akşam’da kafama takılan onca soru işareti dağıtıyor
kafamı,
Eski günlerin girdabına çekiyor hatıralar,bırakmıyor yakamı,
Hala söyleniyorum bazen kendime gerçek mi yoksa şaka mı?
Elimde kalan bir resmin,dindirir ya acımı…
Bir beyaz sayfa önümde,yazdım gene adını,
Susturamadım içimde ki çığlığı,dindiremedim fırtınaları,
Artık ne dünü istiyorum ne yarını,
Yaşattıklarına bir perde,
Gölge etme,